week 2
Door: Agnes
Blijf op de hoogte en volg Agnes
23 December 2015 | Madagascar, Toamasina
Vrijdag ben ik naar het Hope Centre naar de dress ceremonie geweest van de VVF vrouwen. De ceremonie was buiten en erg warm. Een gezellige boel, waarbij de kippen tussen ons door scharrelden. Mooi om de mensen daar zo stralend te zien staan.
Als alle vrouwen mooi zijn aangekleed dan komen ze zingend naar de binnenplaats achter de OBF kliniek waar het feest wordt gehouden. De vrouwen krijgen de gelegenheid om hun verhaal te vertellen en hun getuigenis te geven. Dit zijn vaak hele ontroerende en bijzondere momenten waarin duidelijk wordt hoe lang ze met het probleem hebben geleefd en wat een moeilijke tijd ze zijn doorgegaan. Het is prachtig om de blijdschap en dankbaarheid te zien en te horen nu ze na een operatie en herstelperiode genezen zijn van hun probleem.
De vrouwen krijgen een pakketje aangeboden met verschillende kadootjes die een symbolische betekenis hebben, zoals een spiegeltje als teken dat ze zichzelf kunnen zien als een bijzondere en mooie vrouw’ ‘ a new creation’ wonderlijk en mooi gemaakt door God.
Een stuk zeep dat verwijst naar het bloed van de Heere Jezus dat onze zonden afwast. En een Bijbel. Al met al was het een bijzondere viering.
De VVF vrouwen gaan meestal na een paar dagen op de verpleegafdeling met ontslag en naar het Hope Centre. Een kliniek van Mercy ships waar deze vrouwen gemiddeld 2 a 3 weken blijven. In deze tijd wordt hun blaaskatheter verwijderd, krijgen ze blaasoefeningen en nazorg voor thuis.
Je ziet in deze periode deze vrouwen helemaal opleven. In het ziekenhuis zijn ze nog wat schuchter.
Sommige verhalen zijn hartverscheurend. Vorige week was er een meisje van 16 jaar opgenomen. Ze was amper 1.40 m.
Een half jaar geleden is ze bevallen. Zelf niet wetende dat ze aan het bevallen was. Hoe is ze zwanger geraakt? Waarschijnlijk prostitutie om het gezin te onderhouden.
Na 4 dagen bevallen is ze naar een ziekenhuis gegaan en daar hebben ze het kind eruit getrokken waar haar spieren zo beschadigd zijn, dat ze 4 maanden niet heeft kunnen lopen.
Afgelopen maand had ze fysiotherapie gehad en is ze aardig op de been gekomen. Ze woont twee dagreizen van het schip vandaan en had geen familie bij zich. Vorige week dinsdag verscheen haar vader op zaal. Ze was erg emotioneel toen ze hem zag.
Zo heeft elke vrouw of soms nog meisje een eigen verhaal...
Bij ontslag uit de kliniek zijn het andere vrouwen geworden.
'Als ze hersteld zijn, kunnen ze weer terug naar huis, naar hun families en kunnen ook werk zoeken. Na jaren ellende kunnen ze zich weer als een vrouw voelen - schoon en droog. Mercy Ships viert samen met deze vrouwen hun terugkeer naar de maatschappij met een ceremonie waarbij alle vrouwen een mooie jurk krijgen als symbool van hun schoonheid' (mercyships.nl)
Het weekend heb ik nachtdienst gehad. Deze dienst begint om 22.00 uur. Het was een volle afdeling. Omdat er deze week niet geopereerd wordt, zijn er minder patiënten en een andere afdeling was gesloten. Er lagen nu kinderen bij mij op de afdeling. Een meisje van 12 met haar benen in het gips. Het ging hier om correctie van O-benen. Het bed staat op klossen en haar moeder lag op een matras onder het bed te slapen. .
In een ander bed ging het om een kindje van 1 jaar en 2 maanden. Zij is geopereerd aan een enome cyste/ tumor in de nek. Het gaat hier vaak om extreme gevallen die in het westen niet voorkomen. Gelukkig zijn er aan boord artsen die deze tumoren succesvol kunnen verwijderen. Het kindje ligt bij de moeder aan de borst te slapen. Wat voel ik me wreed als ik het wakker maak om de medicijnen te geven. De moeder kijkt me boos aan. Om zes uur gaat dat beter. Dan lopen ze al een uur rond en is het kindje op de grond aan het spelen. Gelukkig maken de lokale medewerkers 's nachts de vloeren ook schoon. De mensen zijn hier gewend om vroeg op te staan. Het is hier al vroeg warm en licht. Dit kindje woonde hier dichtbij op het strand. Daar wonen veel 'homeless' mensen. Ze leven in tentjes.
Ik zat met een andere collega. We hadden allebei onze eigen patiënten waar we mee bezig waren. Met de dossiers (nee, niet digitaal, dus ik mag weer handschriften van artsen ontcijferen, en dat in het Engels..),
het legen van de katheterzakken, de vitale functies, de vochtbalans bijhouden, kannen water vullen, de medicijnen delen, opiaten controleren en vooral checken of ik niets vergeten was, want ze zijn best streng...
De vertalers zijn er ook 's nachts. Ze zitten op de gang een spelletje te doen, of liggen in het gangpad te slapen. Ik moest soms uitkijken dat ik niet op ze stapte om bij de patiënt te komen. Als we ze nodig hebben, maken we ze wakker. Daarnaast hebben zij ook hun vaste werkzaamheden, zoals schoonmaken, kastjes vullen. Midden in de nacht werden de bedgordijnen zelfs verwisseld. Ik dacht; wat gaan ze nu doen? Ik verbaas me hoe gemakkelijk de patiënten hier slapen. Ze hebben geen belsysteem, maar als er iets is, hoef ik niet ver te lopen. Er zijn twintig patiënten verdeeld over twee zalen. In het midden is het open. Daar bevind zich de medicijnkast en het bureau. Daar zitten wij dus.
Halverwege de nacht had ik pauze. Je ziet dan dat er meer mensen 's nachts op het schip aan het werk zijn. De security bij de gangway, de receptie, schoonmaker die stofzuigt en wij op dek 3 bij de patiënten.
Zaterdagmorgen vroeg heb ik Rachel en Marieke uitgezwaaid. Van hen had ik de eerste week steun en gezelligheid. Dat was even slikken. Veel mensen vertrokken voor de kerst naar huis... Er blijven nog veel mensen over en ik ben echt niet de enige Nederlander.
Verder probeer ik zeker van al het moois te genieten. Zondagmiddag zijn hier dolfijnen gespot. Dat heb ik gemist, omdat ik nog sliep. Zondagavond kon ik gelukkig op de laptop de dienst van Scheveningen mee luisteren. Dat was fijn.
Gisteren was ik vrij en ben ik met iemand naar de Bazar be, een overdekte markt geweest. Het was daar druk omdat er die dag een gigantisch groot cruiseschip naast ons lag. Vandaag komt de Logos Hope voor een maand in de haven. Zo speciaal dat het precies in deze periode valt.
Kerstavond en eerste kerstdag heb ik avonddienst.
Het is voor mij al vreemd als ik in deze periode de Nederlanders op de foto in winterkleding zie. Ik lijk het al normaal te vinden dat we hier zomerse temperaturen hebben. Het lijkt er dus op dat ik begin te acclimatiseren.
Nou, ik hoop dat het verslag er nu eerder op komt dan de vorige week. Ik maak het eerst in een ander document voor ik het op waarbenjij.nu plaats. Maar het werkt niet altijd, zoals ik wil. :s
Vanaf de Africa Mercy wens ik iedereen gezegende kerstdagen toe!!
Als alle vrouwen mooi zijn aangekleed dan komen ze zingend naar de binnenplaats achter de OBF kliniek waar het feest wordt gehouden. De vrouwen krijgen de gelegenheid om hun verhaal te vertellen en hun getuigenis te geven. Dit zijn vaak hele ontroerende en bijzondere momenten waarin duidelijk wordt hoe lang ze met het probleem hebben geleefd en wat een moeilijke tijd ze zijn doorgegaan. Het is prachtig om de blijdschap en dankbaarheid te zien en te horen nu ze na een operatie en herstelperiode genezen zijn van hun probleem.
De vrouwen krijgen een pakketje aangeboden met verschillende kadootjes die een symbolische betekenis hebben, zoals een spiegeltje als teken dat ze zichzelf kunnen zien als een bijzondere en mooie vrouw’ ‘ a new creation’ wonderlijk en mooi gemaakt door God.
Een stuk zeep dat verwijst naar het bloed van de Heere Jezus dat onze zonden afwast. En een Bijbel. Al met al was het een bijzondere viering.
De VVF vrouwen gaan meestal na een paar dagen op de verpleegafdeling met ontslag en naar het Hope Centre. Een kliniek van Mercy ships waar deze vrouwen gemiddeld 2 a 3 weken blijven. In deze tijd wordt hun blaaskatheter verwijderd, krijgen ze blaasoefeningen en nazorg voor thuis.
Je ziet in deze periode deze vrouwen helemaal opleven. In het ziekenhuis zijn ze nog wat schuchter.
Sommige verhalen zijn hartverscheurend. Vorige week was er een meisje van 16 jaar opgenomen. Ze was amper 1.40 m.
Een half jaar geleden is ze bevallen. Zelf niet wetende dat ze aan het bevallen was. Hoe is ze zwanger geraakt? Waarschijnlijk prostitutie om het gezin te onderhouden.
Na 4 dagen bevallen is ze naar een ziekenhuis gegaan en daar hebben ze het kind eruit getrokken waar haar spieren zo beschadigd zijn, dat ze 4 maanden niet heeft kunnen lopen.
Afgelopen maand had ze fysiotherapie gehad en is ze aardig op de been gekomen. Ze woont twee dagreizen van het schip vandaan en had geen familie bij zich. Vorige week dinsdag verscheen haar vader op zaal. Ze was erg emotioneel toen ze hem zag.
Zo heeft elke vrouw of soms nog meisje een eigen verhaal...
Bij ontslag uit de kliniek zijn het andere vrouwen geworden.
'Als ze hersteld zijn, kunnen ze weer terug naar huis, naar hun families en kunnen ook werk zoeken. Na jaren ellende kunnen ze zich weer als een vrouw voelen - schoon en droog. Mercy Ships viert samen met deze vrouwen hun terugkeer naar de maatschappij met een ceremonie waarbij alle vrouwen een mooie jurk krijgen als symbool van hun schoonheid' (mercyships.nl)
Het weekend heb ik nachtdienst gehad. Deze dienst begint om 22.00 uur. Het was een volle afdeling. Omdat er deze week niet geopereerd wordt, zijn er minder patiënten en een andere afdeling was gesloten. Er lagen nu kinderen bij mij op de afdeling. Een meisje van 12 met haar benen in het gips. Het ging hier om correctie van O-benen. Het bed staat op klossen en haar moeder lag op een matras onder het bed te slapen. .
In een ander bed ging het om een kindje van 1 jaar en 2 maanden. Zij is geopereerd aan een enome cyste/ tumor in de nek. Het gaat hier vaak om extreme gevallen die in het westen niet voorkomen. Gelukkig zijn er aan boord artsen die deze tumoren succesvol kunnen verwijderen. Het kindje ligt bij de moeder aan de borst te slapen. Wat voel ik me wreed als ik het wakker maak om de medicijnen te geven. De moeder kijkt me boos aan. Om zes uur gaat dat beter. Dan lopen ze al een uur rond en is het kindje op de grond aan het spelen. Gelukkig maken de lokale medewerkers 's nachts de vloeren ook schoon. De mensen zijn hier gewend om vroeg op te staan. Het is hier al vroeg warm en licht. Dit kindje woonde hier dichtbij op het strand. Daar wonen veel 'homeless' mensen. Ze leven in tentjes.
Ik zat met een andere collega. We hadden allebei onze eigen patiënten waar we mee bezig waren. Met de dossiers (nee, niet digitaal, dus ik mag weer handschriften van artsen ontcijferen, en dat in het Engels..),
het legen van de katheterzakken, de vitale functies, de vochtbalans bijhouden, kannen water vullen, de medicijnen delen, opiaten controleren en vooral checken of ik niets vergeten was, want ze zijn best streng...
De vertalers zijn er ook 's nachts. Ze zitten op de gang een spelletje te doen, of liggen in het gangpad te slapen. Ik moest soms uitkijken dat ik niet op ze stapte om bij de patiënt te komen. Als we ze nodig hebben, maken we ze wakker. Daarnaast hebben zij ook hun vaste werkzaamheden, zoals schoonmaken, kastjes vullen. Midden in de nacht werden de bedgordijnen zelfs verwisseld. Ik dacht; wat gaan ze nu doen? Ik verbaas me hoe gemakkelijk de patiënten hier slapen. Ze hebben geen belsysteem, maar als er iets is, hoef ik niet ver te lopen. Er zijn twintig patiënten verdeeld over twee zalen. In het midden is het open. Daar bevind zich de medicijnkast en het bureau. Daar zitten wij dus.
Halverwege de nacht had ik pauze. Je ziet dan dat er meer mensen 's nachts op het schip aan het werk zijn. De security bij de gangway, de receptie, schoonmaker die stofzuigt en wij op dek 3 bij de patiënten.
Zaterdagmorgen vroeg heb ik Rachel en Marieke uitgezwaaid. Van hen had ik de eerste week steun en gezelligheid. Dat was even slikken. Veel mensen vertrokken voor de kerst naar huis... Er blijven nog veel mensen over en ik ben echt niet de enige Nederlander.
Verder probeer ik zeker van al het moois te genieten. Zondagmiddag zijn hier dolfijnen gespot. Dat heb ik gemist, omdat ik nog sliep. Zondagavond kon ik gelukkig op de laptop de dienst van Scheveningen mee luisteren. Dat was fijn.
Gisteren was ik vrij en ben ik met iemand naar de Bazar be, een overdekte markt geweest. Het was daar druk omdat er die dag een gigantisch groot cruiseschip naast ons lag. Vandaag komt de Logos Hope voor een maand in de haven. Zo speciaal dat het precies in deze periode valt.
Kerstavond en eerste kerstdag heb ik avonddienst.
Het is voor mij al vreemd als ik in deze periode de Nederlanders op de foto in winterkleding zie. Ik lijk het al normaal te vinden dat we hier zomerse temperaturen hebben. Het lijkt er dus op dat ik begin te acclimatiseren.
Nou, ik hoop dat het verslag er nu eerder op komt dan de vorige week. Ik maak het eerst in een ander document voor ik het op waarbenjij.nu plaats. Maar het werkt niet altijd, zoals ik wil. :s
Vanaf de Africa Mercy wens ik iedereen gezegende kerstdagen toe!!
-
23 December 2015 - 13:50
Mariska:
Lieve zus,
Jij ook goede dagen. Net als bij ons, anders dan andere dagen.
We denken aan je en contacten snel weer.
Xmaris en de rest -
23 December 2015 - 16:09
Alie Roelofs:
Dag, ik lees je blog mee, om te zien en horen hoe het allemaal gaat op het mooie Mercy Ships , veel succes en geniet van de bijzondere cultuur en de mensen om je heen.!
Goede kerstdagen -
23 December 2015 - 16:11
Willie:
Hoi Agnes,
Dank voor je verslag. Ik ga ze printen voor opa, dan kan hij je verhaal zelf lezen.
Jij ook Goede dagen gewenst.
Met een heel hartelijke groet van Willie -
23 December 2015 - 17:07
Anneke:
Hoi Agnes, zo leuk om je verslagen te lezen -
23 December 2015 - 17:09
Anneke:
Gek de helft van m'n bericht werd niet geplaatst? Ik wenste jou ook nog gezegende dagen toe en alle goeds voor 2016 xx -
23 December 2015 - 19:22
Kelly Spelt :
Aggie!
Wat vind ik je verhalen leuk om te lezen! En wat een bijzondere dingen zie je daar voorbij komen!
Goed om te zien dat je aan het acclimatiseren bent!
Hele fijne kerstdagen gewend en alvast alle liefde en geluk voor 2016!
Liefs Kelly -
23 December 2015 - 19:27
Willemien:
Hi Agnes,
Erg leuk om je verslag te lezen. ..je maakt heel wat mee!
Goede dagen. .met toch ook n kerstkaart uit Katwijk;-)
Liefs van ons -
23 December 2015 - 19:56
Anne Westerduin:
Hoi Aggi,
Erg leuk om te lezen wat je allemaal beleeft. In gedachte zie ik je daar ook bezig.
Ik heb respect voor je en wens je dan ook alle goeds toe.
Fijne kerstdagen.
Liefs Anne -
24 December 2015 - 21:14
Mariella:
Hoi Ag!
Zo leuk om je verslagen te lezen, echt bijzonder hoor. Ik wens je fijne kerstdagen toe in tropische temperaturen. Liefs, Mariella -
25 December 2015 - 08:52
Jan Westerduin:
Hallo Agnes,
Gezegende kerstdagen gewenst op het warme Madagasker.
Ik leef mee met je belevenissen en wens je veel sterkte met de uitvoering van je taak die je op je genomen hebt.
Wij maken ons momenteel in Nederland druk of en hoe we vluchtigingen kunnen helpen, maar jij geeft ons wel een voorbeeld.
We denken aan je en met hartelijke groeten
Jan Westerduin -
25 December 2015 - 16:13
Jan A.:
Ha Agnes!!
Ik had je weblog even gemist, maar nu in Bennekom even bijgelezen, erg leuk. goed dat je beetje aant acclimatiseren bent. Succes met alles.
Grtz Jan -
26 December 2015 - 12:43
Mirjam :
Hoi Agnes,
Leuk om je verslag weer te lezen en dat er toch nog wat Hollanders zijn op het schip!
We wensen jou nog fijne dag vandaag en geniet ervan.
Liefs uit Berkenwoude, Adjan en Mirjam, Lyke, Anke en Suze -
28 December 2015 - 04:39
Jessica:
Lieve Aggie,
Wat een mooie verhalen en leuk om te lezen!! Ook ik ben al weer benieuwd naar je volgende verhaal... je lijkt het snel op te pakken daar, leuk!!
Inmiddels ligt de kerst nu achter ons, ik hoop dat je een fijne kerst hebt gehad!
Veel suc6 weer aankomende week!
Liefs xxx Jessica -
04 Januari 2016 - 12:39
Matty:
Lieve Agnes,
Ik wens jou een heel gezegend nieuw jaar toe.
Bijzonder om alles te lezen! Lijkt me heerlijk om nu in het zonnetje te zitten, maar ik denk dat je daar niet veel tijd voor zult hebben....
Heel veel sterkte en de hartelijke groeten,
Matty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
