Geen nieuws ;-)
Door: Agnes
Blijf op de hoogte en volg Agnes
21 Januari 2016 | Madagascar, Toamasina
Leuk dat mijn verhalen met zoveel interesse en plezier gelezen worden.
Het duurt langer voordat ik weer aan mijn nieuwe blog begin. Ik ben alleen vandaag vrij en mag deze week veel werken. Dan slaap ik nu ook nog een gat in de dag. Mijn bunkmate was er vannacht niet. Ik was nog moe van de nachtdienst en ik had gisteren avonddienst.
Nou zullen de berichten korter worden, want ik maak ook niet meer zoveel mee hoor;-). Wat moet ik vertellen?
Dat ik het nog steeds leuk vind als ik berichtjes krijg via mail, app of blog? Bedankt hiervoor!
Dat ik blij ben dat het drukker is? (maar nog niet zo druk als op de Henriette ;-)
Dat ik blij ben met de nieuwe operatie jasjes, omdat je bijna door de oude heen keek? Voor mij is het vermeldenswaardig.
Dat ik vorige week nachtdienst had en slecht sliep is geen nieuws. Ik durfde dat niet tegen de dagwerker/ vertaler te vertellen toen ze vroeg hoe ik geslapen had. Zij hebben twaalfuurs diensten en ze werkte overdag op de Logos hope. Ze zag er moe uit. Toen ik aangaf dat ze haar rust nodig had, zei ze; 'het is maar voor een maand'. Ze hebben een hoog arbeidsethos en doen het werk met plezier. Ik geniet ook van mijn werk. En ik hou van de patiënten en van de dagwerkers (ik neem er een paar mee naar het bronovo, haha!).
Het nieuwe van het leven hier aan boord en in dit land is er een beetje af. Het is voor mij allemaal zo bijzonder niet meer. Ik ben het gewend dat er gaten in de wegen zitten, dat er veel rieten huisjes zijn, dat er mensen op blote voeten lopen. Anderzijds vind ik het nog steeds bijzonder als ik weg ben geweest en de Africa Mercy weer zie liggen. 'Wouw!' denk ik dan, dat ik hier mag werken...
Het doet me nog steeds goed als er aan het begin van de dienst uit een bijbels dagboek gelezen wordt. En ik vind het nog steeds maf om op mijn vrije dag in dezelfde eetzaal te zitten waar artsen en collega's ook eten. En om 's nachts, als ik in de nachtdienst een tosti wil maken, door de gangen te lopen waar alle werknemers liggen te slapen.
Maar ik schrik ook nog als ik de mensen met gigantische tumoren in het ziekenhuis zie. Vorige week lagen er op mijn afdeling ook een paar patiënten met een goiter. Ten gevolge van schildklierproblemen groeien deze door, waardoor ze een grote struma hebben . En ik schrik ook als ik de kinderen met enorme littekens van de brandwonden in de gangen van het ziekenhuis zie spelen. Iets wat helaas in dit land veel voorkomt. Kinderen die te dicht bij het open vuur komen of er in gevallen zijn. Ten gevolge van de brandwonden ontstaan er contracturen, waardoor er functieverlies is. Dr Tertius Venter heeft hier een uur onderwijs over gegeven. Ik heb veel respect voor deze man wat hij kan en hoe hij zijn gaven belangeloos inzet, bij verschillende organisaties. Zoek maar op internet wie hij is en wat hij doet.
Het cruiseschip Costa Romantica lag weer een dag naast ons in de haven. Het entertainment team heeft de patiënten en de medewerkers een uurtje vermaakt. Wat een verschil tussen hun en ons schip. Maar vooral het verschil in het doel van beide schepen...
Onze andere buren van de Logos Hope zijn gisteren na een maand vertrokken. Er is veel uitwisseling geweest. Maandag is hier op het dok een afscheids- BBQ geweest voor alle medewerkers van beide schepen, en dat was voor veel mensen. Het was erg gezellig! Het eten was lekker en het was goed georganiseerd. Het eindigde in een enorme hoosbui, maar dat viel bij de meeste mensen goed ;-). Dinsdag na het werk ben ik nog met een paar naar hen boekenshop geweest.
Met de patiënten samen kunnen we veel lachen, maar ook samen huilen. Helaas lijdt de operatie bij een VVF niet altijd tot het gewenste resultaat, waardoor de vrouw nog urine blijft lekken. Als er dan al een her- operatie is geweest en de andere vrouwen wel blij zijn, kan dat moeilijk zijn. Ik verbaas me dat de mensen soms zo weinig hun emoties uiten. Maar gisteravond was ze een patient helemaal in tranen. Het ontroerde de collega's en de andere patiënten. Toen op dat moment de gynaecoloog nog langs kwam hebben we met haar gebeden. De gynaecoloog ging achter de computer op zoek naar een mooi lied. Dit heeft zij met hulp van de vertalers omgezet in het Malagassisch. Dit zijn zulke bemoedigende momenten!
Zaterdag ben ik met een groep naar een weeshuis geweest. Dit is in beheer van een Fransman. De kinderen zijn niet per definitie wees, maar kunnen door allerlei omstandigheden niet thuis wonen. Elke zaterdag gaat hier een groepje van de ministries heen. De kinderen kwamen al op ons af rennen toen het hek open ging. We hebben gezongen, gebeden en het verhaal van Noach in de ark werd verteld. Onze vertaler deed dit met behulp van een platenboek. Daarna gingen we een knutselwerkje maken wat met verhaal te maken had. Er zat een slim ventje naast me. Ongelooflijk hoe snel hij alles door had. Hij schoot onder de tafel door om als eerste de schaar of stickertjes in zijn bezit te hebben. De kinderen genoten van de aandacht. Buiten hebben we nog een kringspel met ze gedaan. Het was een Malagassisch spel, dus ik snapte het niet helemaal. Azafady ( =sorry ;-).
Nu moet ik opschieten, want de drill is bijna. Een tweewekelijkse oefening, waarbij iedereen die geen taak heeft van het schip af moet en op het dok moet gaan staan. Ik ben gevraagd om mee te 'spelen'. Het is een makkelijke rol. Ik moet in mijn bed gaan liggen met oordopjes in, zodat het lijkt dat ik het niet gehoord heb. Dan wordt gekeken of alle cabines wel goed gecontroleerd worden op aanwezigheid van mensen. Ondertussen kan ik de uitvoering van het koor in Scheveningen na luisteren. Dit heb ik natuurlijk moeten missen.
Maar ik ga hier ook naar het koor, zodat ik het zingen niet verleer, haha. Het is niet zo groot hoor, 4 sopranen, 3 alten en 3 tenoren, maar het klinkt niet slecht. Het is iedere donderdag van 18.00 tot 19.00 uur.
Ik wacht nog op het rooster van februari. Dat komt soms pas een week van tevoren. Hier heb ik geen agenda nodig, desondanks wel wat afspraken. En het is handig om te weten wanneer je gelijk vrij bent, om een dagje uit te plannen.
Iedereen alle goeds en weer veel leesplezier!! :-)
Het duurt langer voordat ik weer aan mijn nieuwe blog begin. Ik ben alleen vandaag vrij en mag deze week veel werken. Dan slaap ik nu ook nog een gat in de dag. Mijn bunkmate was er vannacht niet. Ik was nog moe van de nachtdienst en ik had gisteren avonddienst.
Nou zullen de berichten korter worden, want ik maak ook niet meer zoveel mee hoor;-). Wat moet ik vertellen?
Dat ik het nog steeds leuk vind als ik berichtjes krijg via mail, app of blog? Bedankt hiervoor!
Dat ik blij ben dat het drukker is? (maar nog niet zo druk als op de Henriette ;-)
Dat ik blij ben met de nieuwe operatie jasjes, omdat je bijna door de oude heen keek? Voor mij is het vermeldenswaardig.
Dat ik vorige week nachtdienst had en slecht sliep is geen nieuws. Ik durfde dat niet tegen de dagwerker/ vertaler te vertellen toen ze vroeg hoe ik geslapen had. Zij hebben twaalfuurs diensten en ze werkte overdag op de Logos hope. Ze zag er moe uit. Toen ik aangaf dat ze haar rust nodig had, zei ze; 'het is maar voor een maand'. Ze hebben een hoog arbeidsethos en doen het werk met plezier. Ik geniet ook van mijn werk. En ik hou van de patiënten en van de dagwerkers (ik neem er een paar mee naar het bronovo, haha!).
Het nieuwe van het leven hier aan boord en in dit land is er een beetje af. Het is voor mij allemaal zo bijzonder niet meer. Ik ben het gewend dat er gaten in de wegen zitten, dat er veel rieten huisjes zijn, dat er mensen op blote voeten lopen. Anderzijds vind ik het nog steeds bijzonder als ik weg ben geweest en de Africa Mercy weer zie liggen. 'Wouw!' denk ik dan, dat ik hier mag werken...
Het doet me nog steeds goed als er aan het begin van de dienst uit een bijbels dagboek gelezen wordt. En ik vind het nog steeds maf om op mijn vrije dag in dezelfde eetzaal te zitten waar artsen en collega's ook eten. En om 's nachts, als ik in de nachtdienst een tosti wil maken, door de gangen te lopen waar alle werknemers liggen te slapen.
Maar ik schrik ook nog als ik de mensen met gigantische tumoren in het ziekenhuis zie. Vorige week lagen er op mijn afdeling ook een paar patiënten met een goiter. Ten gevolge van schildklierproblemen groeien deze door, waardoor ze een grote struma hebben . En ik schrik ook als ik de kinderen met enorme littekens van de brandwonden in de gangen van het ziekenhuis zie spelen. Iets wat helaas in dit land veel voorkomt. Kinderen die te dicht bij het open vuur komen of er in gevallen zijn. Ten gevolge van de brandwonden ontstaan er contracturen, waardoor er functieverlies is. Dr Tertius Venter heeft hier een uur onderwijs over gegeven. Ik heb veel respect voor deze man wat hij kan en hoe hij zijn gaven belangeloos inzet, bij verschillende organisaties. Zoek maar op internet wie hij is en wat hij doet.
Het cruiseschip Costa Romantica lag weer een dag naast ons in de haven. Het entertainment team heeft de patiënten en de medewerkers een uurtje vermaakt. Wat een verschil tussen hun en ons schip. Maar vooral het verschil in het doel van beide schepen...
Onze andere buren van de Logos Hope zijn gisteren na een maand vertrokken. Er is veel uitwisseling geweest. Maandag is hier op het dok een afscheids- BBQ geweest voor alle medewerkers van beide schepen, en dat was voor veel mensen. Het was erg gezellig! Het eten was lekker en het was goed georganiseerd. Het eindigde in een enorme hoosbui, maar dat viel bij de meeste mensen goed ;-). Dinsdag na het werk ben ik nog met een paar naar hen boekenshop geweest.
Met de patiënten samen kunnen we veel lachen, maar ook samen huilen. Helaas lijdt de operatie bij een VVF niet altijd tot het gewenste resultaat, waardoor de vrouw nog urine blijft lekken. Als er dan al een her- operatie is geweest en de andere vrouwen wel blij zijn, kan dat moeilijk zijn. Ik verbaas me dat de mensen soms zo weinig hun emoties uiten. Maar gisteravond was ze een patient helemaal in tranen. Het ontroerde de collega's en de andere patiënten. Toen op dat moment de gynaecoloog nog langs kwam hebben we met haar gebeden. De gynaecoloog ging achter de computer op zoek naar een mooi lied. Dit heeft zij met hulp van de vertalers omgezet in het Malagassisch. Dit zijn zulke bemoedigende momenten!
Zaterdag ben ik met een groep naar een weeshuis geweest. Dit is in beheer van een Fransman. De kinderen zijn niet per definitie wees, maar kunnen door allerlei omstandigheden niet thuis wonen. Elke zaterdag gaat hier een groepje van de ministries heen. De kinderen kwamen al op ons af rennen toen het hek open ging. We hebben gezongen, gebeden en het verhaal van Noach in de ark werd verteld. Onze vertaler deed dit met behulp van een platenboek. Daarna gingen we een knutselwerkje maken wat met verhaal te maken had. Er zat een slim ventje naast me. Ongelooflijk hoe snel hij alles door had. Hij schoot onder de tafel door om als eerste de schaar of stickertjes in zijn bezit te hebben. De kinderen genoten van de aandacht. Buiten hebben we nog een kringspel met ze gedaan. Het was een Malagassisch spel, dus ik snapte het niet helemaal. Azafady ( =sorry ;-).
Nu moet ik opschieten, want de drill is bijna. Een tweewekelijkse oefening, waarbij iedereen die geen taak heeft van het schip af moet en op het dok moet gaan staan. Ik ben gevraagd om mee te 'spelen'. Het is een makkelijke rol. Ik moet in mijn bed gaan liggen met oordopjes in, zodat het lijkt dat ik het niet gehoord heb. Dan wordt gekeken of alle cabines wel goed gecontroleerd worden op aanwezigheid van mensen. Ondertussen kan ik de uitvoering van het koor in Scheveningen na luisteren. Dit heb ik natuurlijk moeten missen.
Maar ik ga hier ook naar het koor, zodat ik het zingen niet verleer, haha. Het is niet zo groot hoor, 4 sopranen, 3 alten en 3 tenoren, maar het klinkt niet slecht. Het is iedere donderdag van 18.00 tot 19.00 uur.
Ik wacht nog op het rooster van februari. Dat komt soms pas een week van tevoren. Hier heb ik geen agenda nodig, desondanks wel wat afspraken. En het is handig om te weten wanneer je gelijk vrij bent, om een dagje uit te plannen.
Iedereen alle goeds en weer veel leesplezier!! :-)
-
21 Januari 2016 - 15:43
Andraa:
Ik zit opeens te denken: over een maand ben je al weer echt terug in Nederland.. Het gaat echt snel nu.. Lekker dat je kan zingen, jammer dat je dat niet eerder kon/ wist/ deed.. Ik denk dat je voor echte verhalen nog een 'field tripje' moet maken. Zo'n tocht in de omgeving ofzo ;-)
Mooi dat je de foto's erbij hebt gedaan voor de beeldvorming ;-)
Nou, succes met werken, hou je taai en heel veel suc6!
Liefssxx Annie -
21 Januari 2016 - 18:48
Anne Westerduin:
Hoi Aggi,
Geen nieuws hebben en dan toch zo'n beeldend en gezellig vertellen. Erg goed.
Lees het met plezier en zie je in gedachte bezig.
Tijd gaat al snel. Voor je t weet is t alweer voorbij en kun je op geweldige ervaringen
terugkijken. Succes Ag met je missie
Groetjes Anne
-
22 Januari 2016 - 11:00
Jannette:
Geen nieuws?? Ik lees (nog steeds) een mooi en boeiend verslag hoor! Groetjes, Jannette -
22 Januari 2016 - 15:25
Margoth:
Ha Agnes,
Erg leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt, mooi werk mag je daar doen! Nog fijne laatste weken gewenst en je schrijft nog maar es een verslagje als je tijd hebt ;-). wat een pracht foto van jou met de kleine mannetje!
LIefs
Margoth -
22 Januari 2016 - 17:36
Wilma Anker:
Hoi Agnes
Wat een mooi werk mag je daar doen.
Geniet van je verhalen/verslagen van de afgelopen tijd
Veel succes nog de laatste weken en vooral geniet ervan
hartelijke groet
van Wilma -
22 Januari 2016 - 21:19
Dania Concincion:
Hai aagje,
Wat een fantastische ervaring en wat mooi omschreven en beschreven! Tijd gaat snel en dadelijk ben je weer in Nederland met een ervaring rijker!
Super trots op vpk die dankbaar werk doen in het buitenland. ..wat wij vanzelfsprekend vinden en in Afrika je bijna van een godswonder mag spreken...geholpen worden door vakbekwame mensen!
Groetjes,
Dania Concincion -
25 Januari 2016 - 13:38
Mirjam:
En ......??? genoten van de mooie zanguitvoering van Ruth?
Gezellig als je er weer bij kan zijn hoor.
Leuk dat ik weer even bij ben gepraat door je via je verslag.
-
25 Januari 2016 - 13:38
Mirjam:
En ......??? genoten van de mooie zanguitvoering van Ruth?
Gezellig als je er weer bij kan zijn hoor.
Leuk dat ik weer even bij ben gepraat door je via je verslag.
-
25 Januari 2016 - 20:46
Miranda:
Wat een mooie foto's Agnes!
Bijzonder dat je dit allemaal mee kan maken he! Zo anders dan hier!
Veel succes nog de komende weken.
Groetjes,
Miranda
-
27 Januari 2016 - 12:07
Geeske Jansen:
Het is maar goed dat sommige dingen als gewoon worden. Je zou anders moeilijk tot werken komen.Zingen jullie ook wel eens samen met de patiënten. groet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
